Απόσπασμα MEA CULPA

Με μάγευε αυτός ο άνθρωπος, με έναν ανεξήγητο τρόπο. Ήταν σαν μελωδία που την άκουγα και ακολουθούσα τον ήχο της, σαν γάργαρο νερό που με δρόσιζε κάθε φορά που κυλούσε επάνω μου, σαν γλυκό κρασί που το έπινα και ζαλιζόμουν. Δεν ήξερα πολλά γι'αυτόν, σχεδόν τίποτα. Γύρω του ένα μυστήριο. Μιλούσε λίγο. Κι όμως ακόμα και αυτό με μάγευε. Το λίγο του ήταν πολύ.